دریا دلان شمال: زبان، قصور می کند از سخن گفتن و دل، می گیرد از درک کردن و چشم، خاموش می شود از دیدن.

ایها المسلمون! شما را چه شده است که به راحتی چشم فرو می بندید بر هزاران هزار بخون خفتگانی که از همان ورزشگاه آزادی، اعزام به آسمان ها شدند. آنها به ملکوت اعلی اعزام شده و شما به کجا اعزام خواهید شد؟!

ورزشگاه آزادی، نقطه ی آزادی و پرواز آنها شد، آیا شما هم قادر به پرواز خواهید بود؟ و یا همچنان در بندید؟!

رد پای شهدایی را که روزگاری بر پیکره ی هستی حماسه و افتخار آفریدند و پرچم سه رنگ را بر بلندترین قله های ایمان و معرفت نصب کردند، در جای جای این ورزشگاه نظاره و احساس می شود و امروز همان پرچمی که دست آنها بود، از سوی شما بر روی کارت های هدیه ریاست جمهوری به دو رنگ تقلیل یافته و دیگر رنگ سبز علوی و فاطمی در آن پرچم به چشم نمی خورد.

این نماد پرچمی که بر کارت های هدیه تان نقش بسته است، پرچم انحراف و پرچم گسستگی از ولایت است.

شعار آنها سلام بر حسین بود و شعاری که شما بر روی کارت نگاشته اید سلام بر بهار است.

چه می کنید ای غافلین؟!

بهار یک شهید، دیدن روی اربابش بود نه تجملات و زیورهای دنیوی شما.

کارت هدیه آنان، دعای امام بود و کارت هدیه شما پول بیت المال...

آنها با نوای آهنگران به خدا می رسیدند و شما با نوای حبیب لس آنجلسی می خواهید به خدا برسید!!!

ای آنانی که خود را پرچم دار ولایت می دانید، دفتر تاریخ را تورقی بزنید به بیست و هفت سال قبل، روزی را به یاد آورید که اعزام صد هزار نفری بسیجیان به جبهه ها رقم خورد. رزمندگان با الهام از رهنمودهای امام و مقتدای شان برای اولین بار در هفتمین سالگرد صدور فرمان ارتش 20میلیونی تا مرز هزار گردان در فاصله كوتاهی توانستند دو اعزام سراسری و مهم را عملی كنند. پس از تجمع رزمندگان در ورزشگاه صدهزار نفری آزادی، سپاهیان محمد(ص) به جبهه هایی که در آن بوی خدا می داد، عاشقانه اعزام شدند.

این اعزام عظیم به حدی تأثیرگذار بود كه افکار غربی ها و حامیان صدام كه مدعی بودند، مردم ایران از جنگ خسته شده اند را باطل كرده و از اسفند ماه سال 1365 سازمان های بین المللی خود را بازنده دیدند و به فكر تهیه و تنظیم قطعنامه 598 افتادند.

نکته اینجاست که آن تجمع کجا و این تجمعی که قرار است در قالب مراسم تجلیل از خادمین ستاد تسهیلات سفرهای نوروزی کشور برگزار شود، کجا؟ سوال اینجاست که چرا طی این هشت سال چنین اتفاقی نیفتاد و فقط امسال در آستانه انتخابات ریاست جمهوری باید از این خادمین تجلیل بشود. آیا راه کم هزینه تری برای برگزاری همایش نبود؟

آیا روش دیگری برای معرفی کاندیدای مورد نظرتان وجود نداشت؟

جالب تر این که بر روی بنرهای تبلیغاتی تان نوشته اید: «لبیک یا خامنه ای»، آیا تحقق بخشیدن به کلام و پیام نوروزی امام خامنه ای "سال حماسه سیاسی و حماسه اقتصادی" اکتفا به لبیک یا خامنه ای نوشتن تان می کند؟ آیا این نوشته با افکارتان منافات ندارد؟ این است حماسه ی اقتصادی شما؟! منابع اقتصاد را صرف تبلیغات کرده اید.

نگاهی به اعمال تان بیندازید. آن همایش سپاهیان محمد(ص) چه دستاوردهایی برای نظام داشت و این همایش چه دستاوردی خواهد داشت؟

جواب اشک های پدر و مادرانی که در هنگام وداع از جگرگوشه گان شان در ورزشگاه آزادی ریخته اند را چطور می خواهید بدهید؟ جواب دل هایی که بدرقه راه این عزیزان شد را چگونه می دهید؟

جواب چشمان نابینای مادر شهید مفقودالاثر بهروز صبوری را که همین چند روز قبل آواره و حیران همگام با تابوت شهدای گمنام در خیابان های تهران پی فرزندش می گشت را چه می دهید؟

او از هجر پسرش نابینا شد و شما را پست و مقام و مال نابینا کرده است.

بدانید که نتیجه این همایش، سرافکندگی در مقابل امام و شهداست.

مسوولین دولت! کلام سردار شهید علیرضا بلباسی «فرمانده عارف گردان امام محمدباقر(ع) لشکر 25 کربلا» را آویزه گوش تان کنید، که خطاب به شماها گفت: «ای مسوولین! همه می دانیم كه این مردم و این ملت و این رزمنده ها هر روز بر همت و كمک شان به حمایت از اسلام، انقلاب اسلامی، جبهه ها، پشتیبانی ها و راهپیمایی ها افزوده می شود. به این مردم آن طوری خدمت کنید كه این مردم دلداده اسلام و انقلاب اند. چه كسانی غیر از ما مسوولین، مردم را به گروه ها و باندهای تفرقه دعوت می كنند. بترسیم از روزی كه تمام این چاپلوسان و باندها نتوانند ذره ای از عذاب ما كم بكنند.»

از کلام حقانی این شهید عارف چه چیزی را استباط می کنید؟

به جای این میتینگ گرفتن های تان جواب مردمی را که عاشقانه در روز 22 بهمن به خیابان ها شتافتند را بدهید. جواب خانوادهای زلزله زده ی اخیر را بدهید. جواب مدیریت غلط اقتصادی تان را بدهید. جواب اختلال گری تان در معیشت مردم را بدهید.

به جای این همایش های تبلیغاتی تان حق وفاداری مردم را نسبت به نظام و انقلاب بدهید. به فکر آخرت خود باشید که دیر یا زود به آن خواهید رسید.

به جای برپایی این تجمعات غیرخدایی، خود را از فتنه و انحراف برهانید که خیلی زود مرگ به سراغ همه ی شما خواهد آمد. شهدا به زیباترین شکل با مرگ دست و پنجه نرم کردند. شما چه خواهید کرد؟ مرگ را برای خود آسان کنید.

گزارش از سجاد پیروزپیمان